سیاه مشق در نوشتن سطر،کتابت و قطعه در خط نستعلیق زیبایی های بیشماری نهفته است. آنجا که خط جلوه گری آن چندین برابر شده وجنبه هنری آن بیشتر نمایان خواهد شد بی گمان قطعات سیاه مشق می باشد چرا که هنرمند در لحظه در چینش حروف وکلمات صفحه دست به انتزاعی ماندنی می زند و از بند معنای حروف و کلمات رهایی پیدا کرده و گویی شانه از بار مسئولیت ادبی خود خالی کرده و در میدان می آید و با پرو بالی حالا رها شده رقصی چنین میانه میدانش را همگان به نظاره می نشینند. گاهی در تکرار یک حرکت فضاهای جدید ونجیبی به وجود می آورد که دگر مادر گیتی نخواهد توانست چنین زایشی را در خاطر آورد. گاهی چنان شلوغی در صفحه می بینیم که گویی در آنجا حضور خلوت انس است و دوستان جمعند و آرزویی در دلمان میگذرد که مبادا این جمع را یارب غم از باد پریشانی در جایی دیگر یک حرف آنچنان تنها مانده و رجز می خواند که بی گمان یکی مرد جنگی به از صد هزار است و همگان را به مبارزه می طلبد. عجب کارزاریست آنجا که دوایر همچون سپرهای سربازان دوشادوش هم ایستاده اند تا مبادا گزندی به لشکریان زیباروی و رشید پیکر ایرانیان رسد. در چرخشی از جانب حروف در صفحه شاهد آنیم که از کرده خود برگشته اند واز این لحظه به بعد هدف و همتی تازه را پیشه خود ساخته تا حلاوتی تازه وشیرین تر از عسل را برای بیننده خود به سوغات آورند. یک سخن زان لعل خاموشم بگوی نکته ای شیرین تر از نوشم بگوی در حافظه نستعلیق بی گمان سیاه مشق های جاودانه ای نشسته است که هر یک خود به تنهایی برای معرفی این هنر ایرانیان کامل وجامع است. سیاه مشق هایی که پس از گذشت سالها از نگارش آنها بوی تازگی و نوآوری می دهد و حلاوتی دگر را تداعی می کند. در روزگار معاصر نیز شاهد آنیم که هنرمندان در این ورطه تکرار ناپذیر دست به تجربه های ناب و دلپذیری زده اند....... قسمتی از بخش نوزدهم آموزش خط نستعلیق نشریه تخصصی کلک دیرین مجید رستگار